KİBİR VE GURUR ŞEYTAN İŞİ MANEVİ HASTALIKTIR

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

“İnsanlara karşı avurdunu şişirme, böbürlenme. Yeryüzünde çalımla yürüme. Çünkü Allah övünen ve kuruntu edenlerin hiçbirini sevmez.”
Yüce dinimiz, sosyal durumu ne olursa olsun bütün Müslümanları kardeş yapmış birbirlerine kardeşçe davranmalarını ve yaklaşıp kaynaşmalarını emretmiştir. İslam’ın getirdiği kardeşlik daha ilk günlerde etkisine göstermiş, Medine’de çok eski tarihlere dayanan kabileler arası düşmanlıkları ortadan kaldırmış ve birbirleriyle dostça ve kardeşçe yaşamalarını sağlamıştır.
Kardeşlikle bağdaşmayan çirkin huylardan birisi kibirdir, böbürlenmek ve kendini beğenip gururlanmaktır. Bu huy, kişinin insanlar tarafından sevip sayılmasına ve Hakkı kabul etmesine engeldir. Allah Teala peygamberine:
“(Ey Muhammed!) Müminlerden sana uyanlara kanadını indir, (şefkat ve merhamet göster). buyurmuştur.
Peygamberimiz Allah’ın bu emrine uyduğu içindir ki ona inananlar etrafını yıkılmaz bir duvar gibi sarmışlardır.
Peygamberimiz (S.A.V.) hiç kimse de bulunmayacak bir tevazuya sahip idi, ev işlerini kendisi yapar, elbisesini kendi eliyle yamar, odasını kendisi süpürür, temizliğini kendisi yapardı. Çarşı pazara gider ihtiyaçlarını kendisi alırdı. Ziyaretine gelenlere kendisi ikramda bulunur, kendisi ağırlardı. Ashaptan farklı giyinmezdi. Bu yüzden ashabı ile birlikte otururken gelen bir yabancı “Hanginiz Muhammed?” diye sorma ihtiyacını duyardı. Fakir ve zengin ayrımı yapmadan herkesin evine gider onların hatırını sorardı.

Peygamberimiz (S.A.V.) kendisine kabalık ve saygısızlık edenleri hoş görür, onları azarlamazdı. Her zaman alçakgönüllü ve resmiyetten asla hoşlanmazdı.
Alçakgönüllüğü o kadar ki, O’na saygı ifade eden sözlerle hitap edilmesinden hoşlanmaz, bu şekilde hitap edenleri daima uyarır ve şöyle derdi. “Dikkat edin böyle sözler söylediğiniz zaman sizi şeytan yönetmesin.” Hatta kendisini kuru ekmek yiyen bir kadının oğlu olarak tarif eder başkalarına karşı herhangi bir üstünlüğünün olmadığını söylerdi.
O’nun hayatı incelendiği zaman Kur’an’daki emir ve yasakların onun yaşayışında nasıl canlı hale geldiğini görürüz.
Allahu Teala insanları eşit olarak yaratmıştır. Hiç kimsenin bir başkasına üstünlüğü yoktur. Herkes eşit haklara sahiptir. İnsanların kendilerinde üstünlük görmeleri, kendilerini övmeleri ve kendilerini beğenip gururlanmaları doğru olmadığı gibi bu, ne Allah ve ne de insanlar tarafından sevilen bir huy değildir.
” Siz kendinizi övmeyiniz, kimin müttaki olduğunu Allah daha iyi bilir.” Çünkü insanı yaşatan ve yaratan Allah’tır. Onun duygu ve düşüncelerini, gizli ve açık yaptığı bütün işleri ancak Allah bilir. Durum bu iken insanın kalkıp Allah’a karşı kendisini övmesi, çok iyi üstün bir kişi olduğunu iddia etmesi elbette uygun olmaz. Kişi bu husustaki kararı Allah’a bırakmalıdır. Yaptığı ibadetlere, hayır ve iyiliklere bakarak kendini beğenmesi ve gururlanması, taşıması gereken niteliğe, alçak gönüllülüğe aykırı düşmektedir.
Bu konuda şair güzel söylemiş:
“Okudum bildim deme,
Çok taat kıldım deme,
Eğer hakkı bilirsen bu kuru laf etmektir.”
Peygamberimiz (S.A.V.), Allah’ıAllah’ın sevgili kulu ve peygamberi olduğu halde bu tepkiye işini O yine Allah’a bırakırdı.
Tevazu, kimseyi hakir görmemek ve sosyal durumu ne olursa olsun herkese sevgi göstermektir. Bazılarının sandığı gibi kılık ve kıyafetine önem vermemek, temizliğe riayet etmemek ve kişiliğini korumamak tevazu değil zillettir, hakirliktir. Nitekim Peygamberimiz Aleyhisselam “Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse cennete giremez!” buyurmuştur.
Tevazunun karşıtı kibirdir tevazu olmayan yerde kibir vardır. Kişinin kendini beğenmesini ve böbürlenmesini dinimiz hoş görmez. Allahu Teala “Yeryüzünde kibir ve azametle yürüme. Çünkü sen asla yeri yaramazsın ve boyca da dağlara erişemezsin.” buyurmuştur.
Büyüklük Allah’a mahsustur. Buna rağmen büyüklük taslayanları Allah hoş görmez.
Peygamberimiz (S.A.V): “Kibir hakkı kabul etmemek, azmak ve insanları hakir görmektir.” buyurduktan sonra, varlıklı kimselerin eski elbise giymelerini, bozuk bir kılık ve kıyafetle dolaşmalarını, bu durumlarını hem bir alçak gönüllülük hem de takva saymalarının doğru olmadığını ifade etmişlerdir.
Mümin Peygamberimizi örnek alarak herkese karşı alçakgönüllü olmalı, kimseyi hor ve hakir görmemeli, kimseye karşı kibirlenip böbürlenmemelidir. Allah böyle olan kullarını sever.