0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Düşünürün birisi, bir gün elinde fenerle gündüz vakti caddede yürürken dikkatli dikkatli yere bakarak bir şeyler arıyormuş. Gündüz vakti elinde fener ile yolda bir şeyler aramasına ve garip davranışlarına bir anlam veremeyen insanlar ona “Ne yapıyorsun” diye sormuşlar. Düşünür, cevap verir: “Adam arıyorum, adam!” der. Onun aradığı adamları bulup bulamadığını bilemiyoruz. Ancak her gün binlerce insanın gelip geçtiği sokaklarda bugünde adam gibi adamlar bulmaya hasretiz.
Mevlana Hazretlerinin güzel bir sözü vardır. “Ne fark eder ki, kör insan için elmas da bir, cam da… Sana bakan kör ise sakın kendini camdan sanma!” İnsanın kendi değerinin farkında olmasının ne kadar önemli olduğunu çok keskin bir dille vurgulaması bakımından önemli bir sözdür Mevlana hz. lerinin bu sözü.
Öncelikle insanın kendi gerçeklerinin farkında olması gerekliliğinden bahsetmek gerekir. İnsan önce kendi değerinin, yapabileceklerinin ve sahip olduklarının ne kadar değerli olduğunun farkında olmalıdır. Daha sonra ise yaşadığı çevrenin, ait olduğu ailenin ve yaşadığı ülkenin gerçeklerinin farkında olmalıdır.
Kendi gerçeklerini net bir şekilde görmeli, kendi gerçeklerinin farkında olmalıdır ki boş hayaller peşinde koşarken aslında sahip olduğu en değerli özelliğini yani insanlığını kaybetmemelidir.
Düşünmelidir insan, sorgulamalı ve araştırmalıdır, sorular sormalı ve cevaplarını bulmak için her kaynağı incelemelidir.
İnsan doğmuş olmak, insan olmak için yeterli midir?
Ne yazık ki insan doğmuş olmak bizleri insan yapmıyor insan doğmuş olan her varlık insan değil… İnsan olmaktan çok uzak insansılar la dolu çevremiz…
Peki insan olmak nedir?
İnsan olmak farkındalık ile başlar. Yani insan olduğunun ve bunun ne anlama geldiğinin farkına varmakla başlar. Allah’ın onu nasıl bir varlık olarak yarattığını idrak etmekle başlar.
Nasıl insan oluruz o zaman?
Bu soruya farklı cevaplar mutlaka verilebilir. Ama Allah’ın verdiği zekayı, aklı, iradeyi doğru kullanmakla, merhametle, şefkatle ve en önemlisi vicdanla insan olunur. Empati duygusu ne kadar gelişmiş ise insan olmaya o kadar yakındır. Kendisini diğer insanların, diğer varlıkların yerine koyabilme yetisini ne kadar arttırırsa işe o oranda da insan olma yolunda büyük ve değerli bir adım atmış olur. Bu güne kadar gelen dinlere baktığımızda çok net gördüğümüz gibi Tanrı insan aynı şeyleri emreder. Öldürmeyin, çalmayın, zina etmeyin, iftira atmayın, gıybet etmeyin vs… Yani kısaca insan olmanın yolunda yapılması gereken en temel kavramları öğretir, yasaklar, emreder, ceza veya mükafaat vaat eder.
Çok zor bir şey midir insan olmak?
Günümüz koşullarında evet zordur insan olabilmek yada insan kalabilmek. Dürüstlüğün prim yapmadığı, her şeyin kokuşmuş bir çark içinde döndüğü bu düzende insan gibi insan olmak ta, öyle kalabilmekte çok zor bir iştir. İnsansa yaratılışı itibarı ile zayıf bir varlıktır. Kolayı seçer ve farkında olmadan insanlığından her geçen gün bir parça kaybeder.
İnsan bedeninin olduğu kadar insan ruhunun da beslenmeye ihtiyacı vardır. İnsan ruhunun gıdası ibadettir. İbadet yerine ruhunu hırsla, öfkeyle, nefretle, acıyla beslerse geriye kalan sadece et, kemik, sinir ve insansı bir fizyolojik yapı olur ama buna da insan demek mümkün değildir.
Acıma duygusunu kaybetmiş, vicdandan yoksun, bencil, çıkar odaklı, menfaatperest, iki yüzlü, nefretle dolu, öfkeli, riyakar bir varlığa insan demek mümkün müdür?
İnsan ruhunu ne kadar beslerse, affetmeyi, unutmayı, kaybetmek yerine kazanmayı öğrenirse, işte o zaman insan olur ve insan olma onurunu da hak ederek taşır. Çünkü insan olmak bir onurdur. İnsan bedeni ve onuru her şeyden üstündür. Bunun farkına varan insan hem kendi onuruna ve bedenine sahip çıkacak, hem de diğer insanların onurlarını ve bedenlerini kirletmeyecektir. Böyle bir insan kendisine yapılmasını istemediği hiç bir şeyi bir başkasına yapmayacaktır. “Yaratılanı severiz, yaratandan ötürü” sözüyle Yunus Emre bize bu gerçeği ve Yaratanın yarattığı her şeye hoşgörü ve sevgiyle bakmamız gerektiğini yani insan olmanın ve insan kalabilmenin yolunu göstermiş oluyor.
Ve Allah kendini insan zanneden bütün insansı varlıklara da biraz akıl, fikir, vicdan nasip etsin., kalplerindeki mühürleri kaldırsın ve onları gerçekten insan olma onuru ile taçlandırsın….
İNSAN OLALIM VE İNSAN KALMAYA GAYRET EDELİM…